Ik ben voor enkele dagen met mijn ouders op vakantie in Barcelona. Niet vele leeftijdsgenoten zullen me dit nadoen, maar het is zeer zeker aan te raden, niet in de minste plaats omdat het je minder kost dan wanneer je zonder hen op vakantie zou gaan.

Als we na een lange dag op weg zijn naar ons appartement, valt me een beteuterd kijkende menigte mensen op. Men staart met z'n allen dezelfde kant op. Even vermoed ik dat men treurt omdat de hoofdprijs van 's lands oudste en grootste loterij El Gordo ergens anders gevallen is, maar men staat midden op straat naar voetbal te kijken. De hele dag had ik mijn moeder ervan overtuigd dat Barcelona met speels gemak Madrids voorstadje Getafe zou verpulveren en dat ik de wedstrijd daarom niet hoefde te zien, maar Barcelona blijkt op dat moment met 2-0 achter te staan.

Omdat we na de vele cappuccino's van vandaag toch even een pitstop moeten maken, stel ik voor dit te doen in een cerveceria die het logo van Barcelona op zijn voordeur heeft staan. Ik herinner me immers nog goed hoe leuk het is om een wedstrijd te kijken in de standplaats van het betreffende team; mijn zomervakantie van 2006 in Rimini was een gekkenhuis toen Italië wereldkampioen werd, misschien kunnen we dit vandaag dunnetjes over doen.

De betreffende kroeg heeft de sfeerverlichting niet uitgevonden, maar heeft wel alle 15 televisies in het pand afgesteld staan op Canal+ (bestaat dit in Nederland eigenlijk nog?), waardoor we al snel zien dat Barcelona in ieder geval al 1 keer heeft gescoord. Wat ik me ineens (of na het doorbrengen van de ochtend in het Museu d'Història de Catalunya) realiseer, is dat de uitshirts van Barcelona symbool staan voor de provincie Catalonië. Niet dat dit verder ook maar iets terzake doet, want een van onze drie pitstops later staat Barcelona zelfs al op een 2-3 voorsprong, wat de uitdrukking op het gezicht van de gemiddelde aanwezige pensionado ook wat doet opklaren.

Ik ga op in de wedstrijd en zie Barcelona uiteindelijk vrij simpel uitlopen naar een mooie overwinning, mijn vader bladert tevreden door de foto's die hij die dag heeft gemaakt en ondanks dat ze met de rug naar het beeldscherm zit, verveelt ook mijn moeder zich niet. De man een tafeltje verder heeft immers een wrat precies tussen zijn wimpers zitten, hoe kan hij daar nou geen last van hebben?

Enkele minuten voor tijd sla ik mijn laatste slokken bier achterover en loop enigszins teut doch tevreden na een leuke dag de kroeg uit. Met 2-0 achter staan en uiteindelijk dik verdiend met 2-5 zegevieren, daar kunnen Jaïro Riedewald en de zijnen nog wat van leren!

A. van Els