‘Als je niet schiet, kun je niet scoren’, doceerde Johan Cruijff ooit. Een vergelijkbare waarheid: als je niet scoort kan je niet winnen. DVVA 1 schoot (en kopte) wel enkele keren tegen Victoria, maar niet met scherp, waardoor er met 2-0 werd verloren van de debutant in de Vierde Divisie.
Voor jullie verslaggever was het bezoek aan Victoria een emotioneel weerzien met zijn jeugdliefde. Ietwat nerveus en met slappe benen toog ik richting haar alsof het weer 1969 was, het jaar waarin we elkaar voor het eerst ontmoetten en de Liefde begon. De goede herinneringen aan een mooie periode van veertien jaar hadden zich tijdens de autorit als een film in mijn hoofd afgespeeld. En nu stond ze daar weer voor me op een herfstige zaterdag. Ze zag er prachtig uit, als een echte The Good Old en dame van stand. De kleding nog steeds stijlvol blauw en wit met de kenmerkende geblokte sokken. Zoals bij meerdere vrouwen op leeftijd in ’t Gooi was er niet gekeken op een euro meer of minder om een flinke esthetische ingreep te bekostigen en zag ze er als nieuw uit. Natuurgras was kunstgras geworden, zeg maar. Haar mooie vormen waren wel hetzelfde gebleven. Ze was nog steeds een luxe prinsesje, maar haar karakter was onveranderd warm. Ik voelde me weer direct thuis bij haar.
Afgelopen zaterdag eindigde het competitietreffen tussen DVVA H1 en DEM in 0-0. Dat was geen vreemde uitslag, aangezien beide ploegen tot dusver slechts 6 doelpunten hadden weten te produceren. Toch waren DVVA en DEM na afloop beide niet tevreden. DVVA kreeg met name in de eerste helft kreeg voldoende kansen om de overwinning binnen te slepen. En een afgekeurde goal in de slotfase deed ook de gasten even dromen van een driepunter op Drieburg.
Vooraf hadden de spelers van DEM hadden zich er nog zo op verheugd. Vorig seizoen op De Westmaat tegen IJsselmeervogels, dit jaar op het befaamde Tuintje van DVVA. Maar helaas, de consul keurde het hoofdveld af, waardoor het arbitrale trio, twee technische staffen en 22 basisspelers over een zandpad van kleedkamer naar het kunstgras van veld 3 togen. Zonder de beschutting van zompige graspollen, een bruisende kantine en een gezellig sfeervak was het winderig en kil op Drieburg. Een van de doelnetten bleek bovendien niet goed vast te zitten, waardoor het even duurde voordat de wedstrijd kon beginnen.
Zo. Dat was een feesteiljke zaterdag op Sportpark Drieburg. Derbywinst op Swift, IJselmeervogels verslagen en een dubbelslag voor Dames 1 en 2. En dan ook nog verse DJs en Zanger Erik in de kantine. Het hoofdgerecht van de dag was ontegenzeggelijk de 2-0 thuiszege van DVVA H1 op concurrent en stadgenoot Swift, al het andere de kers op de taart.
Net als vorig seizoen was DVVA - Swift een treffen tussen oude bekenden. Ditmaal was het nog closer, omdat broers Jouke (DVVA) en Jelle (Swift) tegenover elkaar stonden. Moeder Nicole probeerde de persmuskieten van De Telegraaf dapper te vermijden, maar dat lukte haar slechts gedeeltelijk. Qua opstelling had trainer Bnar Tofeek onder meer ruimte gemaakt voor Arie Boersma 'op 10' en Sander Fillet 'op 9'. Onder de toeschouwers diverse ex-spelers van zowel Swift als DVVA, zodat het een drukke bedoening was langs de lijn.
Gaat er gescoord worden vanmiddag? En zo ja, door wie dan? Dat waren vooral de vragen tijdens DVVA 1 tegen sv Hoofddorp, een duel dat gekenmerkt werd door veel strijd en weinig kansen. Het was een typische 0-0 wedstrijd, die ook in 1-0 had kunnen eindigen. De gasten hadden daarop iets meer recht, zeker toen ze het laatste kwartier flink druk zetten.
De verdediging van DVVA ‘stond goed’, een quote die elke trainer tegenwoordig graag gebruikt en zaterdag helemaal waar was. En bij één van de weinigen keren dat er toch een Hoofddorper door de geelzwarte verdedigingslinie sloop, redde doelman Lode van Hattum magistraal. Aanvallend was DVVA nauwelijks gevaarlijk op een voorzet die net werd gemist en een vlammend schot (redding keeper) na. Ook de defensie van Hoofddorp stond goed.
Het gelijkspel werd door DVVA met tevredenheid omarmd, zeker omdat de derby van vorige week tegen buurman JOS behalve drie punten ook veel blessures had opgeleverd en trainer Bnar Tofeek de nodige wijzigingen in de opstelling moest doorvoeren.
Hatsee! DVVA H1 is eindelijk van de hatelijke nul af in de Vierde Divisie na een 0-1 uitoverwinning bij buurman Jos Watergraafsmeer. Na een wedstrijd met flink wat regenval, veel strijd en vele uitvallers was het DVVA dat overeind bleef en met drie punten in de tas aan de terugreis van 20 meter kon beginnen. Al werd die nog even uitgesteld om het avondprogramma van liefst 4 kwaliteitszangers (en een drumstel) in de altijd gezellige kantine van JOS mee te pikken.
Vorig jaar was het de eerste keer dat de wedstrijd JOS Watergraafsmeer - DVVA in competitieverband werd gespeeld. Drommen mensen en verslaggevers van AT5 en de KNVB kwamen op het affiche af, maar hoewel de reportages prachtig waren, bleef DVVA als verliezer achter. Hoe anders was het ditmaal. Een druilerig Sportpark Drieburg met beduidend minder supporters die het weer hadden getrotseerd en twee ploegen die aan de andere zijde van de competitiestand bivakkeerden. JOS, lijstaanvoerder met 12 uit 4 en DVVA, rode lantaarndrager met 0 uit 4. Maar ditmaal waren het de geelzwarten die wonnen.
De bal voor de wedstrijd
DVVA H1 - FC Aalsmeer H1
wordt gesponsord door:
Marinus van der Wal
Onderhoud aan kassen en hobbykassen
06 - 2350 9633
© 2025 CSV DVVA