Kinderen spreken de waarheid. Ze zeggen wat ze denken, zeker als ze nog heel jong zijn. Ze zijn recht door zee, ondiplomatiek, kunnen meedogenloos zijn en voelen geen prikkels om te pleasen en drukken zich daardoor niet voorzichtig of tactvol uit. Hun werkelijkheid is simpel en ze kennen de woorden nuance en relativering nog niet.
Hoe jong ook, kinderen zijn mede daardoor uitstekende voetbalanalisten. Ze worden niet geremd door een dubbele agenda of pet, of een band met oud-ploeggenoten die zalvend werkt op hun oordelen. De visie van mijn dochter van vier vond ik verhelderend tussen alle reacties op de tweede gele kaart van John Guidetti enkele weken geleden tegen RKC Waalwijk, nadat hij zijn shirt had uitgedaan, waardoor de spits van Feyenoord de topper tegen PSV miste. ‘Dan krijgt hij het toch koud, pappa!’
Of vraag het de keepster Sandra Mooren. Zaterdag kwam ze zwaar teleurgesteld het veld aflopen. Met dames 1 had ze een 3-2 voorsprong bij rust verspeeld en met maar liefst 6-3 verloren. Weg ongeslagen status, weg kampioenschap door één nederlaag in die allesbeslissende topper tegen de buurvrouwen van De Meer! En wat zegt je zesjarige dochter dan aan de rand van het veld zonder een schrijntje medeleven in haar stem: ‘mamma, waarom ving je de ballen niet meer?’
Het cliché ‘niet helemaal vrijuit’ was – op zijn zachtst gezegd van toepassing op het vierde tegendoelpunt, maar verder viel er niet veel aan te merken op het keepen van Sandra in de tweede helft. Als je kampioen wil worden, moet je als team twee helften uitstralen dat je de wedstrijd van het jaar wil winnen - in het vrouwenvoetbal komt dat neer op ‘met de borsten vooruit voetballen’ - en dames 1 was daar zaterdag in de tweede helaas niet toe in staat. ‘Een te hoog PSV-gehalte’, zei iemand al in de rust. En als de Strootman en aanvoerster van dames 1 voor haar co-schappen (een excuus voor afwezigheid dat prachtig past in de jarenlange DVVA-traditie) ook nog in Londen bivakkeert, lever je te veel aan leiderschap en winnaarsmentaliteit in.
Dames 1 krijgt nog een herkansing, want er wacht in mei een spannend toetje in de vorm van een heuse nacompetitie. Dan kan alsnog promotie naar de tweede klasse worden afgedwongen. Ik neem aan dat er geen deuk is geslagen in de motivatie door één enkele nederlaag. Kom op dames, de borsten vooruit. De voorzitter van het linkerrijtje smeert iedere avond zijn lippen niet voor niets in met Labello!
Door: Duco Abspoel
