“Zaterdag 8 juni staat DVVA in de finale van de play-offs richting divisievoetbal. Dat klinkt mooi en serieus en ongekend. Maar een finale spelen doe je niet om van de ambiance te genieten, maar om te winnen.”
Het slot van het wedstrijdverslag van de drukbezochte kraker tegen Buitenpost drie dagen eerder, vatte mooi samen in welke situatie DVVA H1 zich afgelopen zaterdag had gemanoeuvreerd: op het schitterende sportpark De Ebbehorst van Sparta Nijkerk kon de voor onmogelijk gehouden stap naar divisievoetbal gezet worden.
Mooi, ja. Serieus, idem. Maar vooral ongekend voor een relatief kleine club met een abonnement op de tweede klasse in het districtsvoetbal. Toen na 96 minuten het stof optrok en een half uur later de feestvreugde een klein beetje luwde, zakte bij eenieder het besef in en schoten bij menigeen woorden te kort: DVVA is Vierde Divisionist. Ongekend!
Twee uur eerder zag het er zeker niet naar uit. Naar verluidt beschikte Flevo Boys over een jeugdig, fris en aanvallend team en in de eerste minuten bleek hier niets van gelogen. Aan de vroege 0-1 achterstand was niets onverdiend en DVVA mocht zich gelukkig prijzen dat het hierbij bleef in de openingsfase.
Niet veel later echter stonden de Geelzwarte Leeuwen plots met 2-1 voor. Eerst na een strakke trap van Jelle Spanninga na een knappe individuele actie, gevolgd door een intikker van Jip Molenaar na een chaotische situatie voor het Emmeloorder doel.
Wat volgde was een heerlijk open wedstrijd met veel kansen aan beide kanten. Met Lode van Hattum in supervorm kwam Flevo Boys echter niet meer tot scoren, wat overigens niet betekende dat het niet donders spannend was. Het was uiteindelijk Lennart Bril die de zaak beklonk in de 94e minuut met een ziedend schot dat via de onderkant van de lat binnensloeg.
De pitch invasion die dit ontketende had ditmaal niets te maken met de kortste weg naar de kantine. Vanuit alle windstreken van het sportpark trokken DVVA’ers in volle sprint richting de juichende spelers. Wat volgde was een vreugde-explosie die in de geelzwarte geschiedenis nog niet vaak voorgekomen zal zijn.
Natuurlijk er werd door de Geelzwarte Leeuwen eerder gepromoveerd, deze eeuw. Van de derde naar de tweede klasse (playoffs, 2002), van de tweede naar de eerste klasse (kampioenshap, 2011) en vorig seizoen (2023) opnieuw van tweede naar eerste klasse. Maar tweemaal achtereen een treetje hoger op de voetbalpiramide klimmen, is normaliter slechts voorbehouden aan clubs die ergens een sugar daddy met een dubieuze pot geld hebben weten te strikken. Niets van dat al bij DVVA. ‘We doen het eigenlijk met een klein groepje’ liet een geëmotioneerde voorzitter Mark van den Hoek weten aan de lokale mediahelden van Aalsmeer Inside. En al eerder die dag verwoordde datzelfde medium het in een pre-match interview als volgt: ‘Wilfred, het moet niet gekker worden dit. Even serieus man. Gekkigheid.’
En daarmee is meteen de grote man achter dit succes genoemd. Trainer Wilfred den Breejen, die de DVVA-cultuur van laagdrempelige saamhorigheid en een gezonde dosis ironie als geen ander leek te begrijpen. Maar misschien wel belangrijker, hij wist ook datgene eraan toe te voegen dat nodig was om stappen voorwaarts te maken: een doordacht strijdplan voor iedere wedstrijd. Aangevuld met een meer dan toegewijde Technische Commissie bleek dit de toverformule achter het succes.
Last but not least, de spelersgroep. Want je kunt lullen en faciliteren wat je wil, maar de jongens moeten het wel ‘oppakken’. En dat heeft deze groep uitermate goed en breed gedaan. De heren wisten het afgelopen seizoen niet alleen te stunten op het veld, maar ook in het Amsterdamse nachtleven en op sociale media. Hiermee hebben zij ongetwijfeld het DVVA-gevoel wijdverspreid. Bovendien hielden ze – naast het koken op de woensdagavond – een belangrijke DVVA-traditie in ere: het boeken van een vakantie op uiterst ongelukkige momenten. Hoewel dit op het moment suprême – men neme een playoff-finale – een doodzonde lijkt, verraadt het stiekem wellicht de sleutel van het succes. Want blijkbaar was de groep breed en gemotiveerd genoeg om zelfs de aanwezigheid van onbetwiste aanvoerder op te vangen.
Goed, er valt nog heel wat te puzzelen de komende maanden. Een nieuwe competitie met sterkere tegenstanders, een vroege competitiestart, striktere regelementen van de KNVB: het hoort er allemaal bij. Maar bovenal ligt er een heel mooie uitdaging voor Heren 1 om sportief (weer) boven zichzelf uit te stijgen. Een mooi avontuur voor de hele club om de mannen hier op de eigen manier in te ondersteunen. Maar ook dit komt allemaal vast wel weer goed.
Hup Geelzwarte Leeuwen, laat ons juichen!
En aldus geschiedde: DVVA is Vierde Divisionist.
